مقایسه تأثیر دوزهای متفاوت مرفین بر تغییرات فارماکودینامیک در بیمارانی که تحت عمل جراحی شکم قرار می گیرند

سابقه و هدف: با توجه به عوارض شناخته شده مرفین و نیاز به مرفین در اکثر اعمال جراحی و تناقضاتی که در مورد دوزهای متفاوت مصرف مرفین وجود داشته است و به منظور مقایسه دوزهای 1/0، 2/0، 3/0، 4/0 میلی گرم مرفین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، این تحقیق روی بیماران تحت عمل جراحی شکم در بیمارستان نمازی شیراز طی سال های 79 - 78 انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی روی تعداد 82 بیمار با ( asa ) amirican society anesthesiology کلاس یک و در سنین بین 50 - 20 سال انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی به چهار گروه 20 نفری تقسیم شدند و پس از گرفتن رگ بیمار و وصل مانیتورهای لازم به هر بیمار 500 میلی لیتر سرم رینگر لاکتات تزریق شد. پیش دارو، القاء و داروهای ادامه بیهوشی در تمام گروه ها یکسان بود. به گروه اول 1/0 و به گروه های بعدی 2/0، 3/0 و 4/0 میلی گرم مرفین به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن تزریق شد. تأثیر دوزهای مختلف مرفین را بر میزان ضربان قلب و فشار خون سیستول و دیاستول در زمان های قبل از القاء بیهوشی و 5، 10 و 15 دقیقه بعد از القای بیهوشی اندازه گیری و نتیجه حاصل با تست آماری آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. افراد چهار گروه به لحاظ سن، جنس، نوع عمل جراحی داخل شکم و طول عمل جراحی یکسان بودند. یافته ها: میزان تغییرات ضربان قلب، فشار خون سیستول و فشار خون دیاستول در چهار گروه مورد مطالعه در زمان های مختلف اختلاف آماری واضحی نداشت ( n.s ). زمان شروع درد در مدت زمان 10 ساعتی که بیماران در ریکاوری تحت نظر بوده اند، در گروه های مختلف، اختلاف آماری معنی داری نداشت و افزایش دوز مرفین در تأخیر انداختن بی دردی در محدوده مورد مطالعه در اتاق بهبودی اثر چندانی نداشت. نتیجه گیری و توصیه ها: دوزهای متفاوت مرفین تأثیری بر تغییرات همودینامیک ندارد، لذا به نظر می رسد که استفاده از دوزهای پایین تر مرفین (1/0 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن) مناسب تر باشد.